DAHA GÜZEL ÖĞRETEN BİRİNİ GÖRMEDİM!..

Peygamber Efendimiz (sas), dini öğretirken her zaman sabırla ve hoşgörüyle yaklaşıyordu.

Nitekim Sülem Kabilesi’nden Muâviye b. el-Hakem, Medine’ye geldiğinde onunla yaşadığı bir hatırasını şöyle anlatmaktaydı:

“Bir defasında Resûlullah (s.a.s.) ile birlikte namaz kılarken cemaatten biri aksırdı. Ben de namaz içinde, ‘Yerhamükâllah’ (Allah sana merhamet etsin!) dedim. İnsan-
lar bundan rahatsız olup bana ters ters baktılar.

Ben, ‘Ne oldu yahu! Neden bana öyle bakıyorsunuz!’ dedim. Bunun üzerine elleriyle dizlerine vurmaya başladılar. Beni susturmak istediklerini anlayınca sustum.

Resûlullah (s.a.s.) namazı bitirdi. Anam babam uğruna feda olsun! Ne ondan evvel ne de sonra daha güzel öğreten birini gördüm! Vallahi ne bana surat astı, ne vurdu ne de beni azarladı.

Sadece şöyle dedi:‘Bu, namazdır. Namaz kılarken konuşulmaz. Namaz, tesbihtir, tekbirdir ve Kur’an okumaktır.’”

(Müslim, Mesâcid, 33).