Bunun üzerine kavmi onu ve taraftarlarını bu hayâsızlıktan uzak durdukları için memleketinden çıkarmakla tehdit etmişler, (A’râf, 7/80-82) “Ey Lût! Bu sözlerinden vazgeçmezsen mutlaka kovulacaksın!” demişlerdi. (Şuarâ, 26/167) Lût (as) onlara cevaben, “Göz göre göre hâlâ o hayâsızlığı yapacak mısınız? (Bu ilâhî ikazdan sonra hâlâ) siz, ille de kadınları bırakıp şehvetle erkeklere mi yaklaşacaksınız? Doğrusu siz cahil bir toplumsunuz!” demişti. (Neml, 27/55)
Bunun üzerine Allah Teâlâ onları helâk etmeleri için meleklerini gönderdi. Melekler insan şekline bürünüp Lût’un (as) evine konuk olarak geldiler. Lût (as) gelenlerin oraların yabancısı olduklarını (Hicr, 15/62) görünce, kavminin onlara hayâsız bir şekilde zarar vermesinden korktu. (Hûd, 11/77)
Misafirlerin geldiğini duyan şehir halkı sevine sevine Lût’un (as) evine geldi. Lût (as) onlara, “Bunlar benim misafirimdir. Sakın beni utandırmayın; Allah’tan korkun, beni rezil etmeyin!” dedi. Bunun üzerine şiddetle Lût’a karşı çıkan gözleri dönmüş şehir halkı, “Biz seni, el âlemin işine karışmaktan men etmemiş miydik?” dediler. Lût (as) ise, “İşte kızlarım. Eğer (dediğinizi) yapacaksanız (onlarla evlenebilirsiniz)” dedi. (Hicr, 15/67-71) “İyi biliyorsun ki kızlarında bizim gözümüz yok. Sen bizim ne istediğimizi çok iyi biliyorsun” dediler. (Hûd, 11/79)
Kavminin bu yaptıkları karşısında Lût (as), “Keşke size karşı (koyacak) bir gücüm olsaydı ya da sağlam bir desteğe dayanabilseydim… Ey Rabbim! Şu bozguncu kavme karşı bana yardım et!.. (Ankebût, 29/30) Ey Rabbim! Beni ve ailemi onların yaptıkları çirkin işten kurtar!..” diyerek Allah’a yalvardı. (Şuarâ, 26/169) Durumu fark eden misafirleri ona şöyle dedi: “Ey Lût! Biz Rabbinin elçileriyiz. Onlar sana asla ulaşamayacaklar.” (Hûd, 11/81) Biz sana (kavminin) şüphe etmekte olduğu azabı getirdik. Biz, sana gerçeği getirdik. Şüphesiz biz doğru söyleyenleriz. Gecenin bir bölümünde aile fertlerini yola çıkar, sen de arkalarından yürü. Sizden hiç kimse, sakın dönüp de ardına bakmasın, istenen yere gidin. (Hicr, 15/63-66) Ancak karın müstesna. (Onu bırak.) Çünkü onların (kavminin) başına gelecek olan azap onun başına da gelecektir. Onların azapla buluşma zamanı sabahtır. Sabah yakın değil midir?!” (Hûd, 11/81)
Bunun üzerine Lût (as) karısını arkada bırakarak ailesini alarak oradan uzaklaştı. Derken güneşin doğuşu sırasında, onları uğultulu ve korkunç bir ses yakaladı. Onları yerle bir etti. Üzerlerine de balçıktan pişirilmiş taşlar yağdı. (Hûd, 11/82-83; Hicr, 15/74) Böylece karısı hariç Lût (as) ve ailesi kurtulmuş oldu. (Sâffât 37/134-135; Şuarâ, 26/170)
Peygamber Efendimiz, zaman zaman Hz. Lût’tan, “Allah Lût Peygamber’e rahmet etsin... O, sağlam bir kaleye sığınmıştı.” diye bahsederek Allah Teâlâ’ya nasıl sığındığını (Buhârî, Tefsîr, (Yûsuf) 5; Müslim, Fedâil, 153) ifade ederdi. Böylece Hz. Lût’un, bütün bu zorluklara rağmen tevhid mücadelesini azimle yürütmesini ashâbına örnek gösteriyordu. Peygamber Efendimiz, bir taraftan Hz. Lût’un mücadele azmine işaret ederken diğer taraftan da, “Ümmetim için korktuğum şeylerin arasında en korkuncu olanı Lût Kavmi’nin işidir.” (Tirmizî, Hudûd, 24; İbn Mâce, Hudûd, 12) buyurarak Lût Kavmi’nin işlemiş olduğu bu çirkin fiili (homoseksüellik, eş cinsellik) işlemeleri hususunda ümmeti için endişeleniyordu. Hakikaten de günümüzde homoseksüelliğin yaygınlaşmış olduğu düşünüldüğünde Peygamber Efendimizin bu endişesinin haklılığı açık bir şekilde görülmektedir. Bu çirkin fiilin, çeşitli kitaplarda Lût’un (as) ismi ile birlikte “Lûtîlik” veya “Livata” diye, bir peygamberin ismi ile beraber anılması da çok yanlış bir kullanımdır. Bu sebeple günümüzde kullanılan isimlendirmeler (homoseksüellik, eş cinsellik vs.) ile anılması daha uygun görülmektedir.
(Hadislerle İslam)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder