Tolstoy “İnsana çok toprak gerekir mi?” isimli hikâyesinde Pahom isimli bir köylünün başına gelenlerden bahseder.
Hikâyenin başında Pahom “İstediğim
kadar toprağım olsa hiç kimseden, şeytandan bile korkmam” der.
Bunu duyan şeytan “Pekala, seninle hesaplaşacağım, sana istediğin kadar toprak vereyim de bak neler oluyor. Seni toprakla ayartacağım” der.
Köylü önce gerekli parayı denkleştirip
kiraladığı toprakları satın alır. Sonra çeşitli vesilelerle topraklarını genişletir. Günün birinde evine uğrayan bir tüccardan
Başkurdistan’da 1000 Rubleye çok fazla toprak satıldığını öğrenir ve işin aslı olup olmadığını anlamak için oraya doğru yola çıkar. Tüccarın bahsettiği yere geldiğinde o bölgenin reisi Pahom’u dinler ve toprak satın alma isteğini kabul eder. Fakat
şart olarak bir gün için 1000 ruble istediğini, gün içinde istediği kadar yeri çevirebileceğini, ama gün bittiğinde başladığı yere gelemezse parasını kaybedeceğini söyler. Pahom bunu
sevinçle kabul eder.
Ertesi gün güneşin doğuşuyla toprakları
çevirmeye başlar. İlerledikçe verimli topraklar görür onları da arazisine katmak ister. Pahom bu şekilde günü geçirir ve dönüş için yeterli zamanı kalmaz. Toprakları kaybetmemek için tüm
gücüyle başlangıç noktasına ulaşmaya çalışır. Başaramayacağını düşündüğü anda “çabam boşa gitti” diye söylenir ama bir
ümitle tekrar toparlanıp can havliyle başlangıç/bitiş noktasına kendini atar ve ağzından kan gelerek yere düşer, son nefesini verir.
Orada bekleyen -hikâyenin bütününden şeytan olduğu anlaşılan- reis “aferin bir sürü toprağın oldu” der.
Tolstoy “Uşak küreği aldı, tam Pahom’a göre bir mezar kazdı: Üç arşınlık toprak parçası yetti Pahom’a” diye bitirir hikâyesini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder