PEYGAMBERİMİZ (SAS)'İN İSLAM'I TEBLİĞ ETMEK İÇİN YAŞADIĞI SIKINTILAR, ONU TEBLİĞ GÖREVİNDEN VAZGEÇİRMEDİ....

Fahr-i Kâinât Efendimiz’in İslâm’ı tebliğ uğruna katlandığı zorluklara dair bir hâdiseyi de Müdrik el-Ezdî -radıyallâhu anh- şöyle nakletmektedir:

“Babamla birlikte hac yapıyordum. Minâ’da konakladığımızda bir toplulukla karşılaştım. Babama;

«–Bu cemaat niçin toplanmış?» diye sordum.

Babam;

«–Kavminin (yani atalarının bâtıl olan) dînini terk etmiş olan (putlara tapmayı menederek Allâh’ın bir olduğu inancına davet eden) şu zât için!» dedi.

İşaret ettiği tarafa bakınca Rasûlullah -sallallâhu aleyhi ve sellem-’i gördüm;

«–Ey insanlar! Lâ ilâhe illâllah, deyiniz de kurtulunuz!» diye sesleniyordu.

İnsanlardan kimi O’nun yüzüne tükürüyor, kimi başına toprak saçıyor, kimi de O’na hakaret ediyordu. Öğleye kadar bu hâl devam etti. O esnada yakası açılmış bir kızcağız, içinde su bulunan bir kap ve elinde mendil olduğu hâlde geldi. Ağlıyordu. Allah Rasûlü; kabı alıp sudan içti, elini yüzünü yıkadı. Başını kaldırıp;

«–Evlâdım, yakanı başörtünle ört! Baban hakkında tuzağa düşürülüp öldürülecek ve zillete mâruz kalacak diye korkma!» buyurdu.

Bu gelenin kim olduğunu sordum;

«–Kızı Zeyneb.» dediler.”
 (İbn-i Esîr, Üsdü’l-Ğābe, V, 130; Heysemî, VI, 21)