Ebû Hüreyre’nin anlattığına göre Peygamber (sav) bir mezarlığa gitmişti. Orada yatanlara şöyle selâm verdi:
“Selâm size ey müminler topluluğunun yurdunda olanlar! Biz de inşallah size katılacağız.” Sonra Allah Resûlü, ‘Kardeşlerimizi (dünyada) görmüş olmayı çok arzu ederdim.” buyurdu. Sahâbîler,
“Yâ Resûlallah! Biz senin kardeşlerin değil miyiz?” dediler.
“Siz benim sahâbîlerimsiniz.” karşılığını verdi ve devam etti: “Kardeşlerim benden sonra gelenlerdir ve ben havuza sizden önce varacağım.” buyurdu. Sahâbîler:
“Yâ Resûlallah! Senin ümmetinden olup da henüz (dünyaya) gelmemiş olanları nasıl tanıyacaksın?” diye sordular. Buna karşılık o,
“Söyleyin bakayım, yağız ve doru at sürüsü içinde bir adamın sakar ve sekir atları bulunsa adam kendi atlarını tanımaz mı?” diye sordu. Sahâbîler,
“Evet (tanır)” dediler. Resûl-i Ekrem (sav),
“İşte onlar da kıyamet günü abdest izinden dolayı yüzleri, kolları ve ayakları nurlu olarak gelirler.” buyurduktan sonra, “Ben havuza onlardan önce varacağım.” buyurdu.
(Müslim, Tahâret, 39)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder