GÜNAH HASTALIĞININ İLACI...

Bâyezîd-i Bistâmî Hazretleri de günah hastalığından kurtulmanın yollarını arar dururmuş. Günlerden bir gün yolu bir tımarhanenin önünden geçerken tımar-
haneye doğru yüzünü çevirir ve bakar.

Tımarhanenin önünde tımarhane hizmetçisinin tokmakla bir şeyler dövdüğünü görür ve hizmetçiye sorar:
- “Selâmünaleyküm güzel insan, sen ne yapıyorsun burada?”

Hizmetçi, Bâyezîd-i Bistâmî’ye:
- “Aleykümselâm derviş, burası bir tımarhanedir. Ben de bu tımarhanedeki delilere ilaç yapıyorum.”

Bâyezîd-i Bistâmî günah hastalığına çare olabilecek ilacı o hizmetçinin bilebileceğini düşünerek:
- “Ey güzel insan, benim de bir hastalığım var. Benim hastalığıma da bir ilaç tavsiye eder misin?” diye sorar.

Hizmetçi bir taraftan ilaç hazırlamakla meşgul bir taraftan da Bâyezîd-i Bistâmî’ye kendinden emin bir şekilde cevap verir:
- “Sen hastalığını söyle hele bakalım derviş.”

Bâyezîd-i Bistâmî:
- “Benim hastalığım, günah hastalığı... Çok günah işliyorum çok…”
Hizmetçi:
- “Ben günah hastalığından anlamam... Ben sadece de- lilere ilaç hazırlıyorum…” Bâyezîd-i Bistâmî:
- “Yani, hiç bilmez misin bir ilaç?” der.

Hizmetçi adam da bir taraftan ilaç hazırlamaya devam ederken bir taraftan da bilmediğini mimikleriyle ifade eder.

Bâyezîd-i Bistâmî, beklediği cevabı alamamanın verdiği hüzünle ve hüznün kendisine vermiş olduğu bitkinlikle yorgun ve umutsuzca yoluna devam edeceği sırada bir ses duyar:

- “Gel dede, gel! Senin hastalığının çaresini ben sana söyleyeyim.”
Sesi işiten Bâyezîd-i Bistâmî, birden heyecanlanır. Çünkü o ses bitkinliğini üzerinden alıp, kendisine umudun kapısını tekrardan açıverir.

 Sesin sahibi Bâyezîd-i Bistâmî ile hizmetçi arasındaki konuşmayı dinleyen bir delidir. Bâyezîd-i Bistâmî heyecan ve merakla delinin yanına sokularak:
- “Söyle bakalım söyle, benim bu hastalığıma çare nedir?”

Deli, Bâyezîd-i Bistâmî’ye:
- “Hele dur, acele etme bu kadar! Söyleyeceğim işte.” der ve çare olarak şu ilacı kendisine tavsiye eder:

👉 - “Tevbe kökü ile istiğfar yaprağını iyice karıştır... Kalp havanında tevhit tokmağı ile onu güzelce döv, insaf eleğinden dikkatlice geçir, gözyaşıyla da iyice yoğur, aşk fırınında pişir... Sabah-akşam bundan bol miktarda ye... O zaman göreceksin ki senin hastalığından eser kalmayacaktır.”


Bâyezîd-i Bistâmî, kendisine ilacı tavsiye eden kişiye ve söylediklerine şaşırır kalır. Kendisini günlerce, haftalarca, aylarca, uykusuz bırakan bu hastalığın ilacını ona bu kadar güzel tarif eden bir kişi tımarhanede yatan ve sözüm ona bir delidir.
Kendisine deli diye hitap edilen bu kişiye şükranlarını sunan Bâyezîd-i Bistâmî:
- “Hey gidi dünya hey! Demek, seni de deli diye buraya getirmişler.” diyerek oradan ayrılır.

DİYANET DERGİSİ, (AİLE EKİ)| TEMMUZ 2017, BİLGELİK HİKÂYELERİ