Osman bin Maz’ûn -radıyallâhu anh-, Medine’de Ümmü’l-Alâ isminde bir kadının evinde vefât etmişti. Bu kadın:
“–Ey Osman, şehâdet ederim ki şu anda Allâh Teâlâ sana ikrâm etmektedir.” dedi. Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- müdâhale ederek:
“–Allâh’ın ona ikram ettiğini nereden biliyorsun?” buyurdu. Kadın:
“–Bilmiyorum vallâhi!” dedi. Allah Rasûlü şöyle buyurdu:
“–Bakın, Osman vefât etmiştir. Ben şahsen onun için Allâh’tan hayır ümid etmekteyim. Fakat ben Peygamber olduğum hâlde, bana ve size ne yapılacağını (yâni başımdan ne gibi hâller geçeceğini) bilmiyorum.”
Ümmü’l-Alâ der ki: “Vallahi, bu hâdiseden sonra hiç kimse hakkında bir şey söylemedim, (sâdece Rabbimden hayır ümîd ettim).”
(Buhârî, Tâbîr, 27)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder