ANNEMİ HİÇ ÜZMEDİM Kİ DİYECEK KADAR KURALLARLA BÜYÜTÜLEN BİR ÇOCUĞUN KİŞİLİĞİ YETERİNCE GELİŞMEZ...

Annemi hiç üzmedim ki diyen bir çocukla anne arasındaki ilişki ne kadar sağlıklıdır ? diye sorgulamak gerekmez mi? Bir çocuk nasıl olur da annesini üzmez! Halbuki çocuk, çocuktur ve çocuklar annelerini üzerler.
Anne çocuğunun iradesini öyle bir teslim alır ki çocuk, annesinin duygularını sezmede büyük bir ustalık kazanır. Onun üzülmemesi ve ağlamaması adına öyle bir kabiliyet geliştirir ki daha annesi dudaklarnı büzecek olsa çocuk annesi üzülmesin diye kendi arzularını yarıda bırakır ve annesinin dudaklarının düzelmesini ve üzüntüsünün devam etmemesini gözlemlemeye başlar. Bu hal annenin çok hoşuna gitse de konu komuya 'Bizim çocuk maşaallah beni hiç üzmüyor' dese de böylesi bir çocuğun kişiliği gelişmez. Ancak çocuk annesinin duygu merkezinden yönetilen bir robot gibidir.

(Adem GÜNEŞ, Annelik Sanatı,  s.91)