SERMAYESİ ERİYEN ADAM
Bağdat yazın sıcak günlerinden bi-
rini yaşıyordu. İnsanlar güneşin hara-
retinden serinleyecek bir köşe arıyor,
ağaç gölgelerine sığınıyordu. Adamın
biri de dağlardaki mağaralardan ge-
tirdiği buzları satmaya çalışıyordu.
Gelin görün ki o gün satışlar pekiyi
gitmemiş, buzlar da öğlen sıcağında
eriyemeye yüz tutmuştu. Tek serma-
yesi olan buzların erimesi karşısında
adam, canhıraş bağırmaya başladı:
"Sermayesi eriyen bu fakirden buz
alan yok mu?" O sırada talebeleriyle
oradan geçmekte olan Cüneyd-i Bağ-
dâdî'nin kulağına bu sözler çarpınca
aniden durdu, olduğu yere çöktü ve
başını ellerinin arasına aldı. Talebeler
telaşlandılar: "Ne oldu hocam" diye
sordular. Büyük âlim onlara sarsıcı
gerçeği şöyle açıkladı: "Bu adamın
söylediklerine dikkat edin! Eriyenin
sadece buzlar değil, aynı zamanda
ömrüm olduğunu fark ettim. Sıcak,
adamın maddî sermayesi olan buz-
ları eritip tükettiği gibi, zaman da asıl
sermayemiz olan ömrümüzü tüke-
tiyor. Saniye saniye, dakika dakika
ömür buzumuz eriyor, hissedebiliyor
musunuz? Adamın buzlarına içinin
sızlandığı kadar, ömürlerinin boşa
tükenmesine karşı içi sızlamayanlara
vahlar olsun..."
D.İ.B.T, 3 Temmuz 2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder