BEN VAHYİN KESİLMESİNE AĞLIYORUM

BEN VAHYİN KESİLMESİNE AĞLIYORUM
Küçük yaşta yetim kalan Allah Resûlü’nü anne şefkatiyle büyüten Habeşli bir cariyeydi Ümmü Eymen. Hz. Peygamber annesinin yokluğunu hissettirmeyen bu değerli hanım sahabî için “Annemden sonraki annemdir.” demişti. (İbn Hacer, el-İsâbe, VIII, 169)
Allah Resûlü Hz. Hatice ile evliliğinin ardından âzat ettiği Ümmü Eymen’den hiçbir zaman alakasını esirgememiş, vefat edinceye kadar onu sık sık ziyaret etmişti. Vefatından sonra ise Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer bu ziyaretleri devam ettirdi. Hz. Peygamber’in vefatından kısa bir süre sonra kendisini ziyarete gittikleri bir gün
Ümmü Eymen ağlamaya başladı. “Niye ağlıyorsun? Allah katındakiler Resûlullah (s.a.s) için daha hayırlıdır.” dediler. O, “Ben Allah’ın katındakilerin Resûlü (s.a.s) için daha hayırlı olduğunu bilmediğimden ağlamıyorum. Asıl gökten inen vahyin kesilmiş olmasına ağlıyorum.” dedi. Onun bu sözleri Hz. Ebû Bekir’i ve Hz. Ömer’i de duygulandırmıştı. Bunun üzerine onlar da ağladılar.
                     (Müslim, Fedâilü’s-sahâbe, 103)