MEDİNE YOLUNDA

MEDİNE YOLUNDA Kalbim kopup gitmiş ben ardındayım Esen yelde kuşun kanadındayım Âşıkın ahında, feryadındayım Acısın hasrette koyanlar beni Toprak bile âşık şanlı vücûda Varlığı sebeptir cümle mevcûda Adem'in şahsında vardı sücûda Melekler, anlasın duyanlar beni Asırlar boyunca nice pervâne Can attı Ravza'ya hep yâne yâne Aşk ne engel tanır ne de bahâne Yolda bırakamaz tufanlar beni Seniyye'den doğan ayın ondördü Medine'ye eşsiz bir şeref verdi Benzerini ne ins ne de cin gördü Kavuşturun O'na ey canlar beni Bağrına basınca dünya güzeli Yıldızlar hasrette kalmış, ezelî Sıvamış yaratmış Rabb'in öz eli Yakıyor hasreti şu anlar beni Şurası elinin değdiği yer mi Şu duvar sesini işittim der mi Bastığı zemine alnım değer mi Oyalıyor geçmiş zamanlar beni Ben vuslat isterim açık ve çıplak Övünmesin bana duvar ve toprak Hayatım son bulsun O'na bakarak Nûruyla tanısın bakanlar beni Salavât Allah'tan, melekten, bizden Rabbim ayırmasın mübarek izden Bir damla eksilmez koca denizden Şefâatle yusun yuyanlar beni Hayrettin KARAMAN